De blauwbloezen deel 32 Te gek om los te lopen

Te gek om los te lopen.

De zoveelste veldslag zit er op. Het verloop is inmiddels wel bekend. Het 22ste regiment is er onder leiding van kapitein Stark behoorlijk tegen aan gegaan met als gevolg gigantische verliezen. Met een wakend oog rijdt sergeant Chesterfield door de rijen van de gevallenen en de gewonden. Op zoek naar iets. En wanneer hij gevonden heeft wat hij zoekt reageert hij op een opmerkelijke manier. Natuurlijk was hij op zoek naar korporaal Blutch die weer eens zijn snor had gedrukt tijdens de charge van de cavalerie. En nu is hij de ontvanger een fluim van Chesterfield. Hoewel hij de actie van de sergeant walgelijk vindt, reageert Blutch gelaten op de minachting van Chesterfield en loopt hij met Arabesk terug naar de linies. Goed, tot zover is er niets nieuws onder de zon. Maar dan staat er plotseling een man op die Blutch aan zijn borst drukt. Dit tot grote verbazing van de korporaal. En de verbazing wordt nog groter wanneer de man hem aanspreekt met Barnaby. Wat blijkt? Blutch lijkt als twee druppels water op de zoon van de wat oudere soldaat, die overigens Jonas Nutcraker heet. Nog niet zolang geleden woonde het gezin Nutcraker gelukkig in Pennsylvenia. Tot op een dag er een rekruteringsofficier verscheen die een tijdje met de zoon van het gezin sprak. Vol enthousiasme zette Barnaby Nutcraker zijn handtekening onder het contract en verdween met de soldaten achter de horizon. Omdat ze lang niets van hun zoon hoorde ging Jonas naar hem op zoek. Uiteindelijk kwam hij er achter dat zijn zoon bij de artillerie had gediend en na een veldslag zo in de war was geraakt dat ze hem in een gesticht hadden opgesloten. Om hem te kunnen bezoeken nam de oude Jonas dienst. En nu kwam hij Blutch tegen. Omdat Jonas ervan overtuigd is dat Barnaby genezen zal worden als hij weer aan een veldslag wordt blootgesteld, besluit Blutch hem te gaan helpen. Omdat de korporaal en de zoon van Jonas zo sterk op elkaar lijken, is het plan uitermate simpel. De twee gaan op bezoek bij Barnaby. Eenmaal binnen verruild Blutch zijn kleren met Barnaby die dan met zijn vader mee kan gaan. Na een dag of twee zal Blutch de waarheid opbiechten en zo zijn vrijheid weer verkrijgen. Zo gezegd, zo gedaan. Het eerste deel van het plan slaagt wonderwel. De oude soldaat verlaat met zijn zoon het gesticht. Maar bij het vervolg gaat het mis. Want wat blijkt? Niemand gelooft het verhaal van Blutch! Maar wat wil je ook als je in een gesticht zit waar de helft van de mannen verklaard dat hij Abraham Lincoln is. En dus moet Blutch over op plan B. Hij moet zijn eigen ontsnapping regelen. En dus klimt hij in het nachtelijke duister over de muur. Maar eenmaal aan de andere kant van de muur loopt hij bijna in de handen van een groep soldaten. Deze komen een nieuwe soldaat afleveren voor het gesticht. De man is helemaal in de war. Hij komt van het 22ste regiment en luistert naar de naam Cornelius Chesterfield. En zo keert Blutch terug en zint op een manier om met de sergeant te ontsnappen. Gelukkig krijgt hij hulp van Jonas en zijn genezen zoon Barnaby.